Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
27/04/2018

Απρίλιος 2018

  • «
  • »
Δε Τρ Τε Πέ Πα Σά Κυ
 
 
 
 
 
 
1
 
2
 
3
 
4
 
5
 
6
 
7
 
8
 
9
 
10
 
11
 
12
 
13
 
14
 
15
 
16
 
17
 
18
 
19
 
20
 
21
 
22
 
23
 
24
 
25
 
26
 
27
 
28
 
29
 
30
 
 
 
 
 
 
 

Φόρμα αναζήτησης

  • Αρχική Σελίδα
  • Ποιοι είμαστε
  • Επικοινωνία
  • Ερεθίσματα
  • Κουλτούρα
  • Προσωπικά
  • Ορίζοντες
  • Συνεντεύξεις
Προσωπικά

Κάτι ήξερε ο Vivaldi…*

Share
Tweet
Σχολιάστε το άρθρο
Του Κωνσταντίνου Σπυριδάκου

*Τέσσερις εποχές για τέσσερις διαφορετικούς γυναικείους ρόλους…

Γνωριζόμαστε περίπου 9720 μέρες. Ίσως να μην πέρασε ούτε μία που να μη σκέφτηκε ο ένας τον άλλον, έστω για λίγα δευτερόλεπτα. Σε ξέρω και με ξέρεις καλά. Καταλάβαινα πως βρισκόσουν κοντά μου από τον τρόπο που έβρισκα το κρεβάτι μου στρωμένο, τα ρούχα μου διπλωμένα στην καρέκλα και τα βιβλία μου τακτοποιημένα στο γραφείο. Ευτυχώς, έφτασα στα 18 μου και έφυγα από σένα∙ συγνώμη, αλλά ευτυχώς. Φτιάχτηκε ο δρόμος της φυγής για μένα. Πόσο τον απενοχοποιώ! Θα με ’κανες μαμούχαλο! Ξέρω, ξέρω… Εσύ απλώς θέλεις να με φροντίζεις. Χαίρομαι που χαίρεσαι με τη χαρά μου και λυπάσαι με τη λύπη μου. Το θεωρώ δεδομένο πλέον, μετά από τόσα χρόνια, πως θα είσαι πάντα εκεί. Ευτυχώς δεν έχασες τη μαγειρική σου ικανότητα και πλέον έχεις άπλετο χρόνο να αραδιάζεις στο τραπέζι πιάτα που μυρίζουν υπέροχα, αφάνταστα, χαρακτηριστικά «δικά σου»!

Μία σε έχω. Από τότε που ήμασταν τόσα δα. Κάποιες φορές που έλειπε η μάνα, αναλάμβανες αναγκαστικά το ρόλο της babysitter. Με περνάς 7 χρόνια. Βλέπεις, η μοίρα επέλεξε να είμαι εγώ ο Βενιαμίν της οικογένειας και να χαίρω προνομίων. Είσαι, όμως, μεγάλος μπελάς! Μωρέ ξέρεις τι είναι να πρέπει να σε τακτοποιήσω πρώτα, για να αποκατασταθώ κι εγώ; Γελάς ε; Καλά κάνεις! Ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ και τα λέμε. Γιατί, αν περίμενα από τους άλλους… Θυμάσαι που τσακωθήκαμε στην κουζίνα και μου έμπηξες με μανία τα νύχια κι εγώ σου έδωσα μια κατραπακιά και κύλησες αργά προς τα πίσω; Ε, συγγνώμη για τότε ρε συ, αλλά με είχες εκνευρίσει. Θα τα πούμε σύντομα στην Καστέλα, στο γνωστό μέρος για cappuccino...

Στο σχολείο ήταν διαφορετικό και λίγο αλλόκοτο όλο αυτό. Ήσουν συμμαθήτρια και - εν δυνάμει κορίτσι μου (;) Δεν είχα την ωριμότητα να αντιμετωπίσω τη συνύπαρξη μαζί σου, χωρίς να έλκομαι. Τελικά μέστωσε μέσα μου η παρουσία σου. Καλλιεργείται, βλέπεις, μέσα από την επαφή και την τριβή. Χαίρομαι που σ’ έχω απέναντί μου καμιά φορά. Πάντα τυχαία συναντιόμασταν και πάντα τυχαία δημιουργούσα το ρόλο σου. Ξέρεις, εμείς τα αρσενικά δεν έχουμε υπομονή. Εσύ αποδεικνύεσαι καλή ακροάτρια και ενίοτε καλή σύμβουλος. Γι’ αυτό σε έχω! Να με ακούς, να με ανέχεσαι και να με συμβουλεύεις. Άλλαξες πολλές μορφές στο χρόνο. Μια μέρα βγήκαμε για καφέ με το βλέμμα σου να είναι λίγο «σε άλλη γη, σ’ άλλα μέρη». Μια νύχτα καπνίζοντας, τα έβγαλες από μέσα σου. Ουφ! Τα ’πες! Ήρθε και η δική σου στιγμή να με ακούσεις, να με δεις, στα καλύτερα και στα χειρότερά μου. Ήσουν δίπλα μου. Το εκτιμώ πολύ αυτό. Ανάβαμε τσιγάρο, τα λέγαμε και πίναμε αλκοόλ μέχρι να σκάσει το πρώτο φως. Μετά ετοιμάσαμε και μια εργασία. Σ’ ένα ξενύχτι τη βγάλαμε. Σε βρίζω και με βρίζεις ακατάπαυστα. Σου λέω και μου λες συνέχεια. Μα πάντα κάνουμε του κεφαλιού μας. Θα σε χρειαστώ…

Αντιλαμβάνομαι την παρουσία σου στο χώρο απ ’τη μυρωδιά σου, από τη σκόνη του μεϊκάπ σου γύρω από τον καθρέφτη μου, από τα υπολείμματα μάσκαρας στην πετσέτα μου, από το προσεκτικό σου ξύπνημα, όταν βάζεις τα σκεπάσματα με προσοχή στην άκρη. Σε γνωρίζω από εκείνο το πρωινό που φάγαμε μαζί και χαζέψαμε τηλεόραση. Έχεις την ικανότητα να με κάνεις να νιώθω μια εσωτερική ασφάλεια. Η ύπαρξή σου πολλές φορές απαλύνει τους πόνους. Το λένε και οι επιστήμονες! Είσαι και θα παραμείνεις μια δύσκολη περίπτωση για μένα κι ας άλλαξες μορφές ως τώρα. Δεν έχεις πάψει να με συγκλονίζεις. Σε φλερτάρω προφορικά, γραπτά, με κάθε τρόπο. Έτσι είναι η κάθε φορά∙ παρθενική. Η γοητεία της επαφής μας είναι πως γνωριζόμαστε μέσα από κάθε ίντσα του κορμιού μας. Κάνω λάθη μαζί σου. Άλλοτε απολογούμαι γι’ αυτά και άλλοτε τα καταπίνει ο εγωισμός. Με κρατάς στα χέρια σου και με βοηθάς να μη σκέφτομαι κι ας είσαι στο τέλος αυτή που θα μου το προκαλέσει περισσότερο από το καθετί. Στο μετά της απώλειάς σου, ξεχνώ τι ντρέπομαι να κάνω. Έχει μια εξιλέωση όλο αυτό. Σε διεκδίκησα. Μόνο αν το άξιζες, θα το έκανα. Κάθε βέλος της φαρέτρας μου που πάει στράφι, αντικαθίσταται από ένα άλλο, πιο ευθύβολο και έτσι πορευόμαστε. Με τα σωστά στην καμπούρα μας και τα λάθη στο μυαλό μας. Κάπου εκεί έξω, είσαι μοναδική για μένα…

*Τέσσερις εποχές, Τέσσερις παράγραφοι, Tέσσερις διαφορετικοί γυναικείοι ρόλοι…

Ετικέτες: 
γυναίκα, γυναίκες, μάνα, μητέρα, κόρη, αδερφή, γκόμενα, ερωμένη, σύζυγος, φίλη

0σχόλια

Σχολιασμός άρθρου

Το περιεχόμενο αυτού του πεδίου παραμένει ιδιωτικό και δε θα εμφανίζεται δημόσια.

Ο ίδιος έγραψε επίσης

Τι είδαμε στο "The Walking Dead ART" που πραγματοποιήθηκε στο Ωδείο Αθηνών

Να απολογηθούμε γι’αυτό(;)

Οι αμήχανες στιγμές του Tunnel of Oppression

Η πολλή αλήθεια του Tunnel of Oppression

Άλλα άρθρα

  • Να απολογηθούμε γι’αυτό(;)

    Γράφει ο Κωνσταντίνος Σπυριδάκος
  • Τι άλλο να σου πω για να ξυπνήσεις επιτέλους;

    Γράφει η Αναστασία Πυλαρινού
  • Η πολλή αλήθεια του Tunnel of Oppression

    Γράφει ο Κωνσταντίνος Σπυριδάκος
  • Συμμετείχα στο SNF RUN 2016

    Γράφει ο Κωνσταντίνος Μποσυνάκης

Φωτογράφοι

Khalik Allah

«Η αγάπη μπορεί να σε μεταφέρει οπουδήποτε»

Marinka Masséus

Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού

Diego Ibarra Sánchez

Ο Diego Ibarra φωτογραφίζει τα «πληγωμένα»...

Λεωνίδας Αρουτουνιαν

Me, myself and I...

Jan Møller Hansen

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενδιαφέρον από τους...

Previous Pause Επόμενο

Εγγραφή στο Newsletter

Εγγραφείτε στο εβδομαδιαίο newsletter μας.
Pragmati Social
  • Αρχική Σελίδα
  • Ποιοι είμαστε
  • Επικοινωνία
  • Ερεθίσματα
  • Κουλτούρα
  • Προσωπικά
  • Ορίζοντες
  • Συνεντεύξεις
Σχεδιασμός & Ανάπτυξη ιστοσελίδας Pelagus Creative Web
Special thanks to newpixels.gr - Achilleas Kiachagias - and Christopher Somarakis