Camden come για να τη βρεις!
To Camden δε σου παίζει κρυφτό, δεν υπαινίσσεται, δεν προσποιείται. Ανοίγει ευθύς εξαρχής τα χαρτιά του στον επισκέπτη και ίσως είναι από τις λίγες περιοχές του Λονδίνου για τις οποίες αξίζει τον κόπο να πάει κανείς ως την πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας.
Κατέβηκα στον Camden Town Station και από την όψη όλων αυτών που ανέβαιναν τις σκάλες του σταθμού μαζί μου, καταλάβαινα πως εδώ, δεν ήταν όπως στο υπόλοιπο Λονδίνο. Κάποιοι το χαρακτηρίζουν ως το «Μοναστηράκι του Λονδίνου», ακόμη όμως και το Μοναστηράκι, το θεωρώ επιτηδευμένο μπροστά στο Camden.
Πρόκειται για μια περιοχή που αποτελεί τον ορισμό τού alternative. Και όταν λέω alternative, δεν εννοώ τον γκοθά, το πανκιό, το ίμο κλπ. Βασικά εδώ, εγώ ήμουν alternative γι’αυτούς.
Ναι, φυσικά και πρόκειται για μια τουριστική ατραξιόν. Ίσως σε αυτό το κομμάτι να φέρνει στο δικό μας Μοναστηράκι ή τη Mouffetard του Παρισιού, καθώς εδώ συγκεντρώνονται οι περισσότερες αγορές. Πέντε ή έξι αν δεν κάνω λάθος.
Και τι δε βρίσκεις! Ρούχα, έπιπλα, διακοσμητικά, αρωματικά κεριά, κοσμήματα, βινύλια, αφίσες, ναργιλέδες και κάθε λογής μπιχλιμπίδι που δεν είχες σκεφτεί ποτέ πως θα σε έκανε να θες να το αποκτήσεις.
Αυτό που μου άρεσε σε ό,τι αφορά τις αγορές ήταν η διαρρύθμιση και η κατασκευή των κτηρίων που τις φιλοξενούσαν κατά μήκος της Camden Street. Κτήρια βρετανικού στυλ, φτιαγμένα από τούβλο και σίδερο, άλλοτε στεγασμένα και άλλοτε όχι. Αν και τα δρομάκια των αγορών έμοιαζαν με λαβύρινθους, κατά έναν περίεργο τρόπο σε οδηγούσαν σε μια έξοδο. Αν και το να χαθείς εδώ έμοιαζε αρκετά διασκεδαστικό.
Ασφυκτικά γεμάτες από κόσμο ήταν οι αγορές τού Camden Lock Market με μπιζού, τσάντες και μικροδιακοσμητικά και του Stables Market, όπου μπορούσε να βρει κανείς από ρούχα και παπούτσια, μέχρι έπιπλα!
Πέρα, όμως, από τις οργανωμένες αγορές, τα μαγαζιά με τις εκκεντρικές βιτρίνες σού αιχμαλώτιζαν το βλέμμα. Πολλά από αυτά μάλιστα ήταν η χαρά των φετιχιστών, αφού τα ερωτικά παιχνίδια ήταν περισσότερα από τα παιδικά παιχνίδια (καλά, όχι πως θα ερχόσουν ποτέ στο Camden για να ψωνίσεις στο παιδί σου). Το στραπόν και οι χειροπέδες με γουνάκια (μη μειδιάτε) ήταν τα πιο soft που μπορούσες να βρεις στα sex shop κατά μήκος του κεντρικού δρόμου και στους παράδρομους.
Για την πρωτοτυπία των ρούχων τι να πω; Καπέλα-τύφλα να ’χει ο Χάρι Πότερ, τσάντες σε σχήμα ηλεκτρικής κιθάρας ή –ακόμη χειρότερα– φέρετρου. Μα ξέρετε τι είναι να σου λέει η φίλη σου: «ψάξε την κάσα μου να βρεις τα κλειδιά μου;»
Κι ενώ περπατάς, χαζεύοντας τριγύρω σου αυτή την πολύχρωμη αλλοκοτιά που είναι τόσο θελκτική, να και ο «χιλιοτρυπημένος» κύριος που σου μοιράζει φυλλάδια για piercing ή η κοπέλα που το πρόσωπό της είναι η χαρά του τατουάζ, έτοιμη να σε οδηγήσει μέχρι το κοντινότερο –συμβεβλημένο με την ίδια– tattoo studio για να «χτυπήσεις» ένα στα γρήγορα. Αυτά, έχουν το γούστο τους!
Δίπλα στην αγορά τού Camden Lock Market, κατά μήκος του Regent's Canal, σε έναν πλακόστρωτο δρόμο, βρίσκονταν σε κοινή θέα όλες οι γευστικές κουλτούρες της υφηλίου. Αχνιστά τσουκάλια, πελώρια τηγάνια με συνταγές από το Μαρόκο, την Αφρική, την Ινδία, την Τουρκία, το Λίβανο συνέθεταν ένα παζλ από μυρωδιές που δε με άφησαν ασυγκίνητο. Βλέπετε, πάντα υπάρχει όρεξη για κάτι καινούργιο. Στις φωτογραφίες, δείτε τα καθίσματα σε στυλ βέσπας (μέχρι να τα πάρω χαμπάρι, νόμιζα πως ήμουν σε αγορά με μηχανάκια· ευτυχώς που είδα μερικούς να τρώνε καθισμένοι εκεί.)
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να εξαργυρώσει την καταναλωτική του διάθεση στα φθηνά ή ακριβά πρωτότυπα αντικείμενα της Camden και πολλές φορές δεν αντιστάθηκα. Οι ρετρό αφίσες και τα μπλουζάκια με εξεζητημένες στάμπες με κέρδισαν λάτρης αμφότερων γαρ. Κατά μήκος τής Camden Street, ο κόσμος είχε κατακλύσει τα πεζοδρόμια. Από τη μια βλέπεις την οικογένεια με τα μωρά στα καροτσάκια, και από δίπλα goth τύπους με πέτσινες καπαρντίνες και 20ποντες μπότες και κοπέλες με ό,τι χρώμα μαλλί φανταστείς, ξυρισμένο ή καρφάκια, να περιφέρονται χέρι-χέρι.
Το Camden, όμως, είναι μια καλλιτεχνόπολη. Είναι μια ανήσυχη συνοικία. Το βλέπεις στα graffiti, το νιώθεις στις μουσικές σκηνές και στα bars. Με το φάντασμα της Amy Winehouse να πλανάται στα στενά και γύρω από την περίφημη Camden Square (κάπου εδώ τριγύρω έμενε) και τον βρετανό στιχουργό και τραγουδιστή Morrissey να ψιθυρίζει στα mp3 μου “Come back to Camden”, πήρα το Μετρό για την επιστροφή στο κλασικό Λονδίνο, έχοντας «κλειδώσει» στη φωτογραφική μου ένα 12ωρο εικόνων που τις μοιράζομαι μαζί σας…
