Chromophobia
Σοκαρίστηκε η «Άρεια φυλή»! Ξανθός άγγελος σε αγκαλιές με λερωμένα χέρια. Το είδαν, σου λέει, το άγνωστο, το ανόμοιο και το απ’αλλού φερμένο μέσα στον καταυλισμό και έσπευσαν με μία επιχείρηση όμοια με εκείνη για τις συλλήψεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής να διασώσουν την μικρή Μαρία, την «Μαρία των Ρομά» όπως φιγουράρισε όλες αυτές τις ημέρες το ξανθό κοριτσάκι με το ασαφές βλέμμα.
Διέσωσαν τη Μαρία και έπιασαν τους φερόμενους γονείς. Κανείς δεν τους βγάζει «λάδι». Η ενοχή τους φάνηκε από την ακαταστασία της απολογίας τους. Αν και στους δικούς τους κανόνες, στα δικά τους ήθη, και τους νόμους ίσως αυτό να μην είναι μια παράνομη πράξη. Θεωρώ πως διατηρούν έναν χαρακτήρα ιδιότυπης αυτοδιάθεσης και προφανώς αυτό δε μας ενοχλεί όταν δεν αγγίζει τις χορδές της ευνομούμενης πολιτείας.
Σύσσωμη η τακτοποιημένη μας κοινωνία άμα τη δημοσιοποίηση της είδησης έσπευσε να δηλώσει με κάθε τρόπο τον αποτροπιασμό της γι’αυτή την παράξενη εικόνα. Ένα παιδί βγαλμένο από κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης στα σπλάχνα ενός καταυλισμού στα Φάρσαλα της Ελλάδας.
Facebook, Twitter και άλλα στατικά μέσα διαμαρτυρίας πήραν φωτιά! Ευφυολογήματα έδωσαν και πήραν σε μια χώρα που η φαντασία των λέξεων κάνει τις πράξεις να φαίνονται τόσο ανούσιες και στείρες.
Και τώρα τι; Η μικρή Μαρία μπορεί να είναι τσιγγάνα! Μα πώς; Κι εμείς πώς θα υποστηρίξουμε πως την πήραν οι «κακοί» τσιγγάνοι; Γιατί τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου στη χώρα αυτή ψάχνουν πάντα τον δράστη τους από μια άλλη φυλή, μια άλλη χώρα κάποιον εκτός από "εμάς" ρε παιδί μου! Γιατί ο Έλληνας έχει χρωμοφοβία. Άλλοτε θα φταίνε οι Ρομά, άλλοτε οι Πακιστανοί, άλλοτε κάποιος άλλος με διαφορετικό χρώμα και ξένη προέλευση.
Δεν είναι πιασάρικο να πούμε πως τσιγγάνοι τα «βρήκαν» μεταξύ τους ούτε φυσικά πως μια φτωχή μάνα το έδωσε γιατί δεν μπορούσε να το ζήσει. Εδώ θέλουμε ίντριγκα, θέλουμε τους τσιγγάνους να αρπάζουν το παιδί από την αγκαλιά της μάνας, θέλουμε τον πατέρα να κινεί γη και ουρανό, θέλουμε γονείς από την Βρετανία, από τη Σουηδία, από την Γερμανία, από ανοιχτόχρωμες «φυλές». Θέλουμε την Ιντερπόλ να μην αφήνει σκληρό δίσκο για σκληρό δίσκο ψάχνοντας και ξανά-ψάχνοντας για αγνοούμενους και ύποπτους για κυκλώματα.
Η μιντιακή δίψα δεν είναι πια κάτι που πρέπει να μας εκπλήσσει ή να μας ξενίζει. Πιο ενοχλητική από την «οικογενειακή» φωτογραφία της τσιγγάνας(;) μικρής Μαρίας με τους «γονείς» της κατά τις τελευταίες τους στιγμές στο αστυνομικό τμήμα, είναι η εικόνα μιας κοινωνίας που μέσα από τέτοια γεγονότα ανακαλύπτει τα συστημικά της λάθη. Τη διαφθορά της στην τοπική της αυτοδιοίκηση. Την αγοραπωλησία βρεφών που μαίνεται στα μαιευτήριά της. Τις παράνομες υιοθεσίες.
Κι αν το παραμύθι της Χρωμοφοβίας μας -για ακόμη μία φορά- δεν είχε δράκο ας γίνει τουλάχιστον η αιτία για να διερευνηθούν σε βάθος υποθέσεις από άλλα «αγνοούμενα» παιδιά μπας και εξιλεωθεί κάποια στιγμή αυτή η μεμψίμοιρη ελληνική κοινωνία.
