«Ο μύθος καταρρέει κάθε μέρα πλέον...»

Ένας από τους πιο καταξιωμένους μουσικούς παραγωγούς και όχι μόνο, ο Θωμάς a.k.a Eversor ανατρέπει την μουσική σκηνή και μας συστήνεται.

Ποια είναι η ιστορία σου;

Γεννημένος στο Βύρωνα στην Αθήνα, μέσα 80s, πιτσιρικάς, το μυαλό πάνω από το κεφάλι, hip-hop και εκεί άλλαξαν όλα.

Πώς προέκυψε το “Εversor” (ανατροπέας στα λατινικά);

Κυρίως ήταν η ανάγκη για κάτι καυστικό και ταυτόχρονα εύηχο, χωρίς ιδιαίτερη προφορά, που να με εκπροσωπεί. Μετά από διάφορα ψευδώνυμα κατέληξα εκεί. Ξέχασα να πω, ότι ένας από τους λόγους ήταν και τα γράμματα "Ε" και "R" που έβγαζα καλά σε tags, την περίοδο που ακόμα βάφαμε τοίχους και άλλα παρόμοια «σπορ». (γέλια)

Ξεκίνησες επίσημα την καριέρα σου ως παραγωγός και beatmaker το 2005. Τι έχει αλλάξει από τότε για εσένα;

Δεν θεωρώ πως ξύπνησα μια μέρα και είπα «ξεκινάω να εργάζομαι ως beatmaker». Ήταν το χόμπι μου από τα 14 μου. Το έκανα για να έχουν μουσικές τα παιδιά στα ανά καιρούς groups μου, είχα και ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική με την έννοια της σύνθεσης κλπ, μιας και μάθαινα πιάνο. Απλά όσο μεγάλωναν οι ανάγκες μου σαν άνθρωπος και οι απαιτήσεις μου σαν ερασιτέχνης μουσικός για εξοπλισμό, ηχομόνωση κλπ, ξεκίνησα να το βλέπω το όλο θέμα πιο σοβαρά.

Στο τι έχει αλλάξει, θα είμαι ειλικρινής, όχι πολλά. Από τη στιγμή που ήμουν αρκετά επιλεκτικός σε κομβικές αποφάσεις και προτάσεις, πράγμα που βέβαια οφείλω και στην ξεροκεφαλιά μου αρκετές φορές, απέφευγα κακοτοπιές και πράγματα που δεν με κάλυπταν αισθητικά. Βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα παιδί, ώριμο αλλά συνάμα παιδί. Φτιάχνω μουσική με την ίδια όρεξη όπως τότε που ξεκίνησα. Σίγουρα ο βιοπορισμός βάζει κι άλλες σκοτούρες στο κεφάλι, αλλά θέλει την ώρα του. Όταν χαλαρώσω από την πίεση της ημέρας, τις έγνοιες μου και τις υποχρεώσεις, είμαι στο ίδιο mode, όπως τότε. Προφανώς και οι εμπειρίες, οι τεχνικές γνώσεις και οι συνεργασίες σε μεταλλάσσουν με την καλή έννοια, αλλά αυτό που βγαίνει τελικά, δεν βγαίνει "μηχανικά".

Πώς θα χαρακτήριζες τον ήχο σου; Οι επιρροές σου είναι αποκλειστικά από τον χώρο του Hip Hop ή και από άλλα μουσικά είδη;

Τον ήχο μου πάντα τον χαρακτήριζα "boom bap", στο hip-hop είναι το κυρίως νεοϋορκέζικο στυλ, με έμφαση στα drums και στο μπάσο, παράλληλα με τα όποια δείγματα. Αυτό άκουγα μικρός και αυτό ήταν και το πρώτο που έκανα. Από εκεί και περά ήθελα να το εξελίξω και να βάλω την προσωπική μου ηχητική σφραγίδα. Αργότερα όταν είδα ότι το κοινό και ο τύπος το χαρακτήριζαν αναλόγως, αισθάνθηκα ότι πέτυχα τον σκοπό μου. Οι ταμπέλες βέβαια πάντα θα είναι ταμπέλες, πράγμα που δεν μου αρέσει ιδιαίτερα. Είναι όμως, ένας πρώτος τρόπος γνωριμίας του ακροατή με τον μουσικό. Αρχικά όπως σου είπα, ήμουν στενόμυαλος φανατικός hip-hopper. Λίγο αργότερα άκουσα soul και reggae, παρεμφερή ειδή δηλαδή. Ωστόσο θεωρώ πως την υπέρβαση την κάνω τα τελευταία 2-3 χρόνια που το rock και συγκεκριμένες κατηγορίες του κυρίως όπως το progressive, AOR και psych, έγιναν σχεδόν η βασική μου επιρροή. Από εκεί και πέρα λόγω του αιώνιου "σκαψίματος" για δείγματα, μιας και ανήκω σε αυτούς που ακόμα samplaρουν κατά βάση, ακούω τα πιο περίεργα μουσικά είδη από όλο τον κόσμο με μια αγάπη "χρονολογικά" στα 70s & 80s.