Η (απο)ποινικοποίηση της ηλιθιότητας

Η ΕΙΔΗΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να κάνει τους απανταχού ναζιστοπαθείς να παραληρούν· δηλαδή περισσότερο απ' ό,τι συνήθως. Και με την προϋποθέση ότι θα ήταν σε θέση να την διαβάσουν. «Ελβετικό δικαστήριο έκρινε πως ο ναζιστικός χαιρετισμός σε δημόσιο χώρο δεν συνιστά εγκληματική πράξη». Σύμφωνα λοιπόν με το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Λωζάνης, ο ναζιστικός χαιρετισμός (ναι, ο ίδιος που στην Ελλάδα αποκαλείται “αρχαιοελληνικός”) δεν αποτελεί πλέον αδίκημα που επιφέρει ποινική δίωξη, εάν και εφόσον δεν έχει σκοπό “να διαδώσει την ιδεολογία” αλλά “να εκφράσει τις προσωπικές πεποιθήσεις” του ατόμου. Με την απόφασή του αυτή, το Ο.Δ. της Λωζάνης ανέτρεψε την απόφαση κατώτερου δικαστηρίου που το 2013 είχε καταδικάσει έναν Ελβετό πολίτη για ναζιστικό χαιρετισμό σε μια συγκέντρωση που είχε πραγματοποιηθεί το 2010.

Στα καθ' ημάς τώρα, το να χαιρετήσεις ναζιστικά δεν είναι ούτε ήταν ποτέ αιτία ποινικής δίωξης. Η βλακεία άλλωστε ήταν πάντα καθεστώς στη χώρα μας. Ποιος να την ποινικοποιήσει και γιατί; Πιο εύκολο είναι να κρεμάσεις ένα ταμπελάκι στον κάθε ναζιστή-φασίστα που θα λέει “προσοχή στο κενό μεταξύ αριστερού και δεξιού αυτιού” παρά να μπλέκεις με δικαστήρια. Εδώ οι ανεγκέφαλοι είναι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, εκλέγονται, έχουν λόγο -κι ας μην ανέχονται αντίλογο. Φυλακίζονται όχι γιατί χαιρέτησαν ναζιστικά (ψιλοπράγματα) αλλά ως κοινοί εγκληματίες· κι όμως αυτοανακηρύσσονται σε πολιτικούς κρατουμένους. Και υποκρίνονται πως ξεχνούν πως δεν είναι δυνατόν να διώκονται για τις ιδέες τους. Γιατί για να έχεις ιδέες, πρέπει να έχεις και κάτι ακόμα που λέγεται σκέψη και εγκέφαλος.