Ζούμε ανάμεσά τους

Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που επαίρεται ότι θα εξαλείψει τις  διακρίσεις με βάση την γενεαλογία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό πλασαρίστηκε τεχνηέντως ως κοινωνική απαίτηση των καιρών. Η ελληνική κοινωνία σε μια κρίση ταυτότητας -νόμισε ξαφνικά ότι είναι σουηδική- δεν μπορούσε να ανεχτεί άλλο να χλευάζεται ο συνάνθρωπος επειδή είναι γκέι, μαύρος ή αλλοδαπός.

Η ίδια, ωστόσο, κοινωνία, ενώ καμώνεται την προοδευτική, κολλάει με ευκολία ταμπέλες προκειμένου να ξορκίσει τον φόβο της για αυτό που βλέπει. Το αλλόκοτο. Το τέρας! Που δεν ξέρει, για παράδειγμα, αν χρησιμοποιεί την λέξη «τρελός» σαν ιδιότητα ή σαν βρισιά. Αρκεί που βάζει την λεζάντα σε μια εικόνα που δεν της ανήκει. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζει...

Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σύρουν το κορμί τους το πρωί από το κρεβάτι ή κουκουλώνονται για ώρες κάτω από τα σκεπάσματα αποκλείοντας κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, δεν πειράζει. Ελπίζω να σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου γεμάτος όρεξη κι έτοιμος να αδράξεις την μέρα.

Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί κάποιος σκίζει το δέρμα του με το ξυράφι, δεν τρέχει τίποτα. Εύχομαι να μην ψάξεις ποτέ τόσο απελπισμένα να νιώσεις κάτι. Ο,τιδήποτε.

Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί ο φίλος σου ή ο συγγενής σου δεν πηγαίνει στον ψυχίατρο ή αρνείται οποιαδήποτε θεραπεία, κανένα πρόβλημα. Μακάρι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους με κατανόηση στους οποίους μπορείς να στραφείς.

Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι άνθρωποι παίρνουν χούφτες χάπια, φτιάχνουν κόμπους ή στέκονται πάνω από τις γέφυρες αμφιταλαντευόμενοι αν θα κάνουν το σάλτο ή όχι, δεν πειράζει. Ας μην νιώσεις ποτέ τόσο απεγνωσμένα την ανάγκη για λύτρωση.

Αν δεν μπορείς να μπεις στον κόσμο τους προσπάθησε, τουλάχιστον, να μην τους τον κάνεις χειρότερο. Μην τους αντιμετωπίζεις σαν τελειωμένους διότι δεν είναι. Θα πούλαγαν και την ψυχή τους στον διάβολο για να κάνουν μια νέα, «φυσιολογική», αρχή στην ζωή τους.

Αν δεν καταλαβαίνεις τίποτα από αυτά που νιώθουν, κάνουν ή σκέφτονται οι «τρελοί» πραγματικά δεν πειράζει. Άλλωστε αυτοί είναι οι άρρωστοι, όχι εσύ. Σωστά; Εσύ, ο γνωστικός, θεωρείσαι υγιής μέσα στην άγνοιά σου.

Η κατάθλιψη δεν είναι δικαιολογία. Οι αυτοτραυματισμοί δεν είναι μόδα. Η αυτοκτονία δεν είναι η πράξη του δειλού. Η κυκλοθυμία δεν είναι απλώς ένα καπρίτσιο. Είναι ασθένειες και ως τέτοιες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται.  Τουλάχιστον με συγκατάβαση.

Αν δεν ξέρεις τι είναι ψυχική ασθένεια ή πώς γεννιέται, καλώς. Καλώς για σένα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις. Είσαι υποχρεωμένος, όμως, να σέβεσαι-ειδικά όταν ο άλλος δεν μπορεί να σε αντιμετωπίσει «στα ίσα».

Πριν, λοιπόν, κοροϊδέψεις και πριν σκουντήξεις τον κολλητό σου για να του δείξεις με το δάχτυλο τον «τρελό» που περνάει, αναλογίσου πόσο μπορεί να ντρέπεται γι’ αυτό που του συμβαίνει. Πόσο επώδυνο είναι για εκείνον να ξέρει ότι το στίγμα της ψυχικής νόσου θα τον κυνηγάει για πάντα. Και, κυρίως, βάλε βαθιά, πολύ βαθιά, στο μυαλουδάκι σου ότι από καθαρή τύχη δεν είσαι στην θέση του.

*10 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας