Στα χρόνια των μνημονίων

Τις τελευταίες εβδομάδες βιώσαμε πρωτόγνωρες εμπειρίες. Σασπένς, δράμα, Eurogroups. Στο άγνωστο με βάρκα το... χρέος. Κάτι που έγινε το επίκεντρο όλων μας. Από πότε και μέχρι σήμερα έχει χυθεί άπειρο μελάνι για το Grexit, τον Γιάνη Βαρουφάκη και τους λοιπούς πρωταγωνιστές. Τελικώς, η πιθανή οικονομική  χρεoκοπία απεφεύχθη. Το μέλλον θα δείξει αν ήταν σωστή απόφαση. Στο μεταξύ η ζωή συνεχίζεται. Παράλληλα με τις οικονομικές εξελίξεις, υπήρχαν και κοινωνικές εξελίξεις. Συνοπτικά λοιπόν έχουμε και λέμε. Τον προηγούμενο μήνα είχαμε την εκδίκαση της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής η οποία φυσικά διεκόπη για τον Σεπτέμβριο.

Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η εισαγγελέας της έδρας, πρότεινε την απόρριψη του αιτήματος για ραδιοτηλεοπτική κάλυψη της διαδικασίας ισχυριζόμενη ότι «δεν διασφαλίζει τις προϋποθέσεις για δίκαιη δίκη ενώ αντίθετα θέτει σε κίνδυνο και δυσχεραίνει την απονομή της Δικαιοσύνης καθώς μπορεί να αλλοιώσει τη συμπεριφορά παραγόντων της δίκης».  Ταυτόχρονα, απαγορεύτηκαν και τα ηχογραφημένα πρακτικά. Σωστά, ποιος ο λόγος για να ακουστεί η αλήθεια;  Μια όμως και η δικαιοσύνη δείχνει τόσο υπερβάλλοντα ζήλο για τα δικαιώματα των πολιτών περί προστασίας της ιδιωτικότητας, ίσως το 2012 θα έπρεπε να ήταν περισσότερο ευαισθητοποιημένη σχετικά με τον διασυρμό των 11 οροθετικών ιερόδουλων, τα προσωπικά στοιχεία των οποίων προβλήθηκαν σε κάθε Μ.Μ.Ε. Πέρυσι, μια μάλιστα, αυτοκτόνησε επειδή δεν άντεξε την κατακραυγή. Προχωρώντας στις υπόλοιπες ειδήσεις έχουμε την προπαγάνδα της πλειοψηφίας των ελληνικών Μ.Μ.Ε που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Το όχι έγινε ναι και κάπως έτσι δημιουργήθηκε μια ωραιότατη δικογραφία ώστε να εξακριβωθεί αν  οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και άλλα Μ.Μ.Ε παραβίασαν την εκλογική νομοθεσία με τον τρόπο που χειρίστηκαν το θέμα του δημοψηφίσματος. Μέχρι εδώ καλά, αλλά έπρεπε να αφορά πολιτικό θέμα για να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Για τις  ρατσιστικές και ομοφοβικές απόψεις και σχόλια που έχουν ακουστεί κατά καιρούς  όχι μόνο σε δελτία ειδήσεων αλλά και σε ψυχαγωγικές εκπομπές από δημοσιογράφους όπως ο Γ. Πρεντέρης και ο Δ. Βερύκιος, ούτε λόγος.  Για το τέλος, το καλύτερο. Μαθήματα κανιβαλισμού που θα έκαναν μέχρι και  τον Hannibal Lecter υπερήφανο. Έστω και μεταφορικά. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν όλες αυτές οι προσωπικές επιθέσεις. Όπως έγραψε και ο FL1P, «Το καταφέραμε κι αυτό!!! Πριν χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, χρεοκοπήσαμε ως άνθρωποι».