Restart στην Ευρώπη
Οι παρωχημένες αξίες, η αφύπνιση της Ευρώπης, η «ανάγκη» ενός πολέμου και η αέναη διαμάχη των εθνοφασιστών με τους ισλαμοφασίστες. Οι τρομοκρατικές ενέργειες στο Παρίσι φέρνουν εξελίξεις μακριά από πολιτικές, κυρίως στις ανθρώπινες συνειδήσεις.
Η τρομοκρατική ενέργεια της 11ης Σεπτεμβρίου στην Αμερική και τους Δίδυμους Πύργους ήταν ένα χτύπημα στον ιμπεριαλισμό. Μετά από εκείνο το πρωινό, τα χρόνια που ακολούθησαν για τις ΗΠΑ ήταν διαφορετικά.
Η δολοφονία των σκιτσογράφων στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo ήταν μια βίαια ξεκάθαρη νύξη των μουσουλμάνων φονταμενταλιστών πως δεν ανέχονται τη σάτιρα και την κριτική. Ένα χτύπημα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, μια προειδοποίηση καθώς λίγους μήνες αργότερα ήρθε -με βάση τους αναλυτές- το πολυαναμενόμενο χτύπημα.
Οι συντονισμένες τρομοκρατικές ενέργειες στο Παρίσι από την εξτρεμιστική οργάνωση ISIS που κόστισαν τη ζωή σε 129 πολίτες, μας σόκαραν. Ταυτόχρονα όμως μας υπενθύμισαν με το σκληρότερο τρόπο πως τα ιδανικά της Ευρώπης δεν «εμπνέουν» τις άλλες κοινωνίες, τις άλλες ηπείρους. Πολλές φορές ούτε τους ίδιους τους κατοίκους της δεν κατάφεραν να πείσουν. Οι αξίες της Ευρώπης έχουν διαβρωθεί, αδύναμες από ένταση γίνονται πια βορά στο στόμα μικρών -για το αξιακό της ανάστημα- πολιτικών. Μετά από εκείνο το βράδυ η Ευρώπη ποτέ δε θα είναι η ίδια.
Αφύπνιση!
Το χτύπημα στο Παρίσι ίσως αποδειχθεί το πιο έντονο σημειολογικά, απ'όσα έχουν γίνει ως τώρα από εξτρεμιστικές οργανώσεις του αραβικού κόσμου. Είναι ικανό ν’ αφυπνίσει τη Γηραιά Ήπειρο.
Η επίθεση στην «Πόλη του Φωτός» θα καταστεί με τον καιρό απλά μια ιστορική αναφορά στις τρομοκρατικές επιθέσεις παγκοσμίως. Σκληρό· όμως έτσι θα γίνει. Οι μέρες που έρχονται θα φέρουν φόβο και ανασφάλεια, μα η καθημερινότητα δειλά-δειλά θα επανέρχεται στους κανονικούς της ρυθμούς. Ακόμη όμως και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ακόμη και μέσα στο πένθος και τον θρήνο της 13ης Νοεμβρίου, υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία. Τώρα, στο σημείο μηδέν για την Ευρώπη, μπορεί να έρθει αυτό που δεν κατάφερε να φέρει η προοπτική για το Ευρωσύνταγμα, η νομισματική ένωση και ένα κάρο συνθήκες: η πραγματική, ενωμένη Ευρώπη των λαών.
Η αλληλέγγυα Ευρώπη, αυτή που βλέπουμε στη Λέσβο με τη βοήθεια των ντόπιων στο δράμα των προσφύγων ή αυτή που είδαμε στη Γαλλία μήνες πριν, με τους Παριζιάνους να διαδηλώνουν ειρηνικά για την κρίση στην Ελλάδα. Οι κρίσεις γεννούν ευκαιρίες και στην περίπτωση αυτή η ευκαιρία προορίζεται για την ίδια την ανθρωπότητα. Και η Ευρώπη αν κάτι έχει για να κομπορημονεί είναι η ικανότητά της να μένει ενωμένη στα δύσκολα έστω κι αν τώρα καλείται ν’ αντιμετωπίσει τα πιο σημαντικά πολιτικά και μη προβλήματα από συστάσεώς της. Ήρθε η ώρα για αυτοκριτική.
Πόλεμος;
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ δήλωνε μερικές ώρες μετά το χτύπημα πως «αυτό είναι αιτία πολέμου». Μερικές μέρες μετά και η «εκδίκηση» έχει ξεκινήσει χτυπώντας από αέρος τη Συρία. Ένα ακόμη επικοινωνιακό ντεμαράζ φωτογραφιών, από την έτσι κι αλλιώς πολύπαθη Μέση Ανατολή, θα προστίθενται καθημερινά στο διαδίκτυο δίπλα σε αυτές από τις επιθέσεις στο Παρίσι.
Στην Ευρώπη οι πολιτικές χαρακτηρίζονται από διαπραγματευτική εξάντληση όλων των περιθωρίων και των συνθηκών. Αυτή η παθητική στάση, ωστόσο, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Είναι γνωστό πως με τρομοκράτες δεν διαπραγματεύεσαι.
Ισλαμοφασίστας vs Εθνοφασίστας
Ο φασίστας είναι σχεδόν παντού ο ίδιος. Εμφορείται από τα ίδια συναισθήματα, είναι αφοριστικός, έχει σχεδόν τις ίδιες προθέσεις, όμως έχει άλλα μέσα και ο χώρος που δρα (ανάλογα με τους κανόνες του) τον περιορίζει. Με το χτύπημα στο Παρίσι, οι απανταχού εθνοφασίστες έσπευσαν να βάλουν στον ίδιο ντορβά το προσφυγικό με την τρομοκρατία. «Πνίξτε τους», «πετάξτε τους στη θάλασσα» και άλλες τέτοιου είδους παροτρύνσεις έβλεπε κανείς στο facebook και στο twitter λίγες ώρες μόλις μετά την πολλαπλή τρομοκρατική ενέργεια. Κάποιοι νιώθουν πως δικαιώνονται για το αίμα που χύνεται από το όπλο ενός ισλαμοφασίστα. Αυτοί είναι δυστυχώς ο δεύτερος εχθρός της Ευρώπης. Και από αυτούς, κατά δεύτερο λόγο, πρέπει να προφυλαχθεί.
