Η πολλή αλήθεια του Tunnel of Oppression

Το Tunnel of Oppression δεν ήταν μια παράσταση από αυτές που θα δεις να διαφημίζονται με πηγαίους τίτλους. Δεν είχε και δεν όφειλε να έχει τη δομή ενός αυστηρού θεατρικού, ούτε καν επαγγελματίες ηθοποιούς.

Ήταν σε μια μικρή αίθουσα, στον πολυχώρο Vault, στον αριθμό 26 της οδού Μελενίκου στον Βοτανικό. Είχε εθελοντές, που είχαν την ζέση ενός επαγγελματία, και όλους εμάς, το κοινό, σε θέση θύματος, θύτη και κοινής γνώμης. Μα κυρίως είχε πολλή αλήθεια. Ωμή αλήθεια. Χωρίς κουβέντες, χωρίς σχόλια στα social media, χωρίς δεύτερη ανάλυση και σκέψη. Αυτό που έβλεπες, αυτό ήταν και αυτό δυνητικά θα μπορούσε να συμβεί. Στο σπίτι, στο δρόμο, στο σχολείο, στο μπαρ, σ'ένα τούνελ, δίπλα σου.

Ήταν μια ανα-παράσταση των πιο ζοφερών, «ήπιων» και «βροντερών» εγκλημάτων της σύγχρονης ελληνικής καθημερινότητας. Όσα συμβαίνουν με την παθητική «ενοχή» όλων μας.

Κοινωνικός αποκλεισμός, σεξουαλική κακοποίηση, ομοφοβία, θρησκευτικός εξτρεμισμός, καταπίεση ξεδιπλώνονταν ως case studies μέσα από τη διαδραστική περφόρμανς του Δημήτρη Πλαβούκου.

Όμως μετά το τέλος του έργου κανείς δεν θα πρεπε να σε ρωτήσει αν ήταν καλό ή όχι.  «Πώς νιώθεις;», αυτή θα ήταν η σωστή ερώτηση και μερικές από τις απαντήσεις θα μπορούσαν να είναι: «προβληματισμένος», «απογοητευμένος», «υποψιασμένος» μα και «σοφότερος».

Σε αυτή την διαδικασία, της αναζήτησης της απάντησης δηλαδή σε αυτό που μόλις είχες δει, σε βοηθούσε η φάση της αποφόρτισης από την ομάδα ψυχολόγων. Το πιο παραγωγικό κομμάτι. Πολλές ετερόκλητες απόψεις, φωνές που έδειξαν να κατανόησαν αυτό που λίγα λεπτά πριν είχαν δει. Απ'όποια θέση κι αν θέλησαν οι ίδιοι οι θεατές να το δουν.

Το Tunnel of Oppression: Η Παράσταση δεν παίζεται πια. Όμως δεν ανήκει μόνο στην Αθήνα. Πρέπει να ταξιδέψει. Το Tunnel of Oppression δεν είναι μια απλή παράσταση αλλά μια πολυσύνθετη κατάσταση και ως τέτοια πρέπει να φτάσει μέχρι το πιο απομακρυσμένο σημείο στην Ελλάδα. Νομίζω πως όλοι εμείς που την παρακολουθήσαμε, πρέπει να γίνουμε κοινωνοί αυτής της ιδέας. Δεν φτάνει να την έχουμε δει και ζήσει μερικές δεκάδες άνθρωποι.

Γιατί την αλήθεια, λίγο ή πολύ, την βρίσκουμε όλοι μας. Την πολλή αλήθεια όμως;