ΕΞΕΛΙΞΗ ή αλλιώς EVOLve
Βρεθήκαμε στις τελευταίες πρόβες της νέας παράστασης του Tunnel of Oppression (με τίτλο EVOLve), λίγο πριν την πρεμιέρα στις 6 Μαρτίου, στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής. Η πολυπρόσωπη παράσταση για την αγάπη και τον έρωτα, των Δημήτρη Πλαβούκου και Κωνσταντίνου Μποσυνάκη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Πλαβούκου, θίγει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα και εγκλήματα μίσους που γίνονται στο όνομα της «αγάπης» και του έρωτα. Το Pragmatikotita μίλησε με τους πρωταγωνιστές του EVOLve για το θέμα που θίγεται στην παράσταση και για το πόσο διαφορετικό είναι από τις προηγούμενες παραστάσεις του Tunnel of Oppression
Στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής η ατμόσφαιρα είναι βαριά, ο φωτισμός χαμηλός, η μουσική του Βαγγέλη και της Όλγας Μακρή «αγκαλιάζει» το σκοτάδι που έχει απλωθεί ενώ η minimal σκηνογραφία της Ήρας Καραγκούνη «δένει» υπέροχα με τη θεατρική σκηνή και φέρνει στο μυαλό μια Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το κλίμα θυμίζει λίγο από Off-Broadway παραστάσεις, λίγο από “Angels in America” και κάτι από “Rent”. Ο χώρος που διαδραματίζεται η παράσταση; Δυο γραφεία ψυχολόγων στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης. Κάπου στα αριστερά της σκηνής βρίσκεται μια καρέκλα και μια παλιά γραφομηχανή ενώ εμφανίζονται αχνά μέσα στο σκοτάδι, κάγκελα φυλακής, καθώς τα φώτα σβήνουν για να ξεκινήσουν οι ασκήσεις χαλάρωσης και προετοιμασίας λίγο πριν την πρόβα.
Η ατμόσφαιρα γνωστή σε εκείνους που «ακολουθούν» το Tunnel of Oppression τα τελευταία δύο χρόνια, είτε μέσα από τις διαδραστικές περφορμανς είτε μέσα από τις παραστάσεις του δρώμενου. Μπορεί όμως τα ζητήματα που θίγονται και το κλίμα των προβών να είναι «βαρύ», δεν επικρατεί όμως πουθενά πανικός, μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα, ενώ τα γέλια των εθελοντών της ομάδας αντηχούν στους μαύρους τοίχους του θεάτρου και χρωματίζουν τη φόρτιση από τις πρόβες και τα κείμενα της παράστασης.
Μετά το τέλος των περφορμανς και των παραστάσεων, η ομάδα των ψυχολόγων του Tunnel of Oppression κάνει αποφόρτιση στο κοινό και οι φορείς ενημερώνουν τους θεατές πως μπορούν να βοηθήσουν αλλά και να βοηθηθούν. Ο σκηνοθέτης (και ένας εκ των δύο σεναριογράφων της παράστασης) Δημήτρης Πλαβούκος μας λέει, «μπορεί το EVOLve να είναι μια θεατρική παράσταση αλλά παραμένει μια παράσταση του Tunnel of Oppression». Ο Δημήτρης υποστηρίζει ότι δεν κάνουν θέατρο αλλά ούτε και ψυχανάλυση. Τα τελευταία δυο χρόνια, το δρώμενο έχει θίξει κοινωνικά ζητήματα βίας, ρατσισμού, κακοποίησης, διακρίσεων, καταπίεσης, ομοφοβίας, ενδοσχολικής βίας, εκφοβισμού και ενδοοικογενειακής βίας. Χρησιμοποιώντας την ηθοποιία και το θέατρο για την αναπαράσταση των σκηνών των παραπάνω καταστάσεων, φορτίζουν το κοινό που «μπαίνει» στη θέση του θύματος και με τη χρήση της ψυχολογίας, αποφορτίζουν και ενημερώνουν για το πώς μπορεί να σταματήσει η διαιώνιση της βίας. Ποτέ όμως ως τώρα δεν έχει καταπιαστεί η ομάδα με το θέμα της αγάπης και του έρωτα. Ο Δημήτρης συνεχίζει, «τα μεγαλύτερα εγκλήματα, γίνονται στο όνομα της "αγάπης" ή τουλάχιστον τη χρησιμοποιούν ως δικαιολογία, ως πρόφαση. Το ίδιο συμβαίνει και με το θέμα του έρωτα. Οι σχέσεις έχουν αλλάξει, οι άνθρωποι το ίδιο. Αν θεωρήσουμε ότι μέσα από την αγάπη εξελισσόμαστε, το EVOLve κάνει την εξής ερώτηση, ποιάν αγάπη; Η απάντηση βρίσκεται στην κεντρική ιστορία της παράστασης αλλά και στους ίδιους τους θεατές».
Εμείς, ρωτήσαμε τους εθελοντές που παίζουν στην παράσταση, προσπαθώντας να μάθουμε περισσότερα για το EVOLve.
Pragmatikotita: (Στο Μουσικό Λύκειο στο Ίλιον και στο Vault Theatr Plus οι παραστάσεις έδεναν τις αναπαραστάσεις που θίγουν σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα με μια κεντρική ιστορία. Στο Ίλιον ήταν η ιστορία μιας γυναίκας που καταπίεζε τον εαυτό της με σκοπό να αρρωστήσει, ενώ στο Vault ήταν η ιστορία της μάνας που έχασε το γιό της εξαιτίας της βίας που του ασκούσαν στη σχολή που φοιτούσε. Στο EVOLve η κεντρική ιστορία είναι μια ιστορία αγάπης) Ποια η διαφορά του EVOLve από τις προηγούμενες παραστάσεις του δρώμενου; Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δυναμική αυτής της ιστορίας σε σχέση με τις προηγούμενες και κατά πόσο πιστεύεται ότι ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί με αυτό το θέμα (αγάπη και έρωτα);
ΝΑΝΣΥ ΠΛΑΒΟΥΚΟΥ: Η διαφορά είναι μεγάλη χωρίς να χάνει την ουσία και το σκοπό του Tunnel of Oppression! Η βασική διαφορά είναι πως το EVOLve είναι προσαρμοσμένο στη ζωή περισσότερο από τις προηγούμενες παραστάσεις. Η ζωή έχει αυξομειώσεις και είναι σαν καρδιογράφημα, κάπως έτσι είναι και η παράσταση. Επίσης όλα στη ζωή γίνονται για κάποια αγάπη και σίγουρα δεν μιλάω μόνο για το ερωτικό κομμάτι της αγάπης αλλά όλα τα υπόλοιπα!
ΦΑΝΗ ΓΡΥΛΛΗ: Η βασική διαφορά πιστεύω ότι βρίσκεται στο σενάριο, και είναι ότι επικεντρώνεται σε μία συγκεκριμένη θεματική, την αγάπη και τον έρωτα. Πιστεύω ότι η προβολή αυτών τον δύο εννοιών, που είναι τόσο έντονα συνδεδεμένη με θετικά συναισθήματα, σε συνάρτηση με την βία και την κακοποίηση, θα φωτίσει ακόμα πιο έντονα τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε. Μέχρι στιγμής οι κεντρικές ιστορίες των παραστάσεων δείχνουν να επηρεάζουν και να ευαισθητοποιούν το κοινό, παρ’ όλα αυτά το τι συμβαίνει όταν αποχωρήσουν από το θέατρο μας είναι άγνωστο. Μια ιστορία μακριά απ’ τα προσωπικά βιώματα του καθενός όσο εύκολα σοκάρει και συγκινεί, τόσο εύκολα μπορεί και να ξεχαστεί. Πιστεύω ότι η χρήση μιας ιστορίας που αφορά την αγάπη και τον έρωτα, εμπειρίες που όλοι έχουμε σχετικά κοινές, μπορούν να βοηθήσουν το κοινό να ταυτιστεί πιο έντονα και να συνειδητοποιήσει ότι η βία και η κακοποίηση είναι πολύ πιο κοντά μας απ’ ότι πολλές φορές νομίζουμε
Pragmatikotita: Στις προηγούμενες παραστάσεις υπήρχε το στοιχείο της ανατροπής. Στο EVOLve να περιμένουμε κάτι παρόμοιο ή αυτήν τη φορά αυτό που βλέπουμε εξαρχής αυτό είναι και το θέμα που θίγεται;
ΝΑΝΣΥ ΠΛΑΒΟΥΚΟΥ: Ποτέ με το Tunnel of Oppression δεν είναι αυτό που βλέπεις από την αρχή! Είναι σαν τη ζωή γεμάτο ανατροπές και αλήθειες! Άλλωστε η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια, ποτέ δεν ξέρεις τι γεύσεις θα βρεις μέσα!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΣΥΝΑΚΗΣ: Αυτό δεν μπορούμε να σας το πούμε γιατί θα σας χαλάσουμε τη ροή της παράστασης αν περιμένετε κάποια ανατροπή να έρθει. Επίσης, το τι βλέπει ο καθένας είναι καθαρά υποκειμενικό οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε τι βλέπει ο καθένας ώστε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε μαζί σας! Αυτό που μπορούμε να σας πούμε όμως με σιγουριά είναι ότι μιλάμε για την αγάπη και τον έρωτα!
Pragmatikotita: Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να ασχοληθείτε με το θέμα της αγάπης και του έρωτα και τα εγκλήματα που γίνονται με πρόφαση αυτό το θέμα;
ΝΑΝΣΥ ΠΛΑΒΟΥΚΟΥ: Παρά πολύ δύσκολο. Για εμένα ήταν από τα πιο δύσκολα κομμάτια να ασχοληθώ με την αγάπη! Επίσης έπρεπε να ήμαστε πολύ προσεκτικοί με το θέμα τον εγκλημάτων και της αγάπης χωρίς να προσβάλουμε κανένα και να παρουσιαστεί ώμο και σκληρό μέσα από την τρυφερότητα και την ασφάλεια που προσφέρει η αγάπη... όποτε ναι θα έλεγε παρά πολύ δύσκολο!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΣΥΝΑΚΗΣ: Θα σας πω την αλήθεια! Προσωπικά ήταν δύσκολο ή μάλλον πιο δύσκολο από αυτά που έχουμε παρουσιάσει μέχρι τώρα. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι εύκολο να βγάλεις νεύρα και μίσος πάνω στην σκηνή αλλά το να δείξεις αγάπη είναι πιο δύσκολο και ίσως κάποιοι να μην πιστεύουν στην αγάπη και στον έρωτα και αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο! Όσον αφορά τα εγκλήματα μίσους ήταν το πιο εύκολο κομμάτι γιατί με αυτά έχουμε εξοικειωθεί μέσα στο Tunnel of Oppression αλλά δυστυχώς, κυρίως μέσα στην κοινωνία που ζούμε!
ΙΝΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ: Ένα από τα κύρια θέματα που μένει πάντα επίκαιρο είναι αυτό της αγάπης και του έρωτα. Το δικαίωμα στην αγάπη και στον έρωτα πρακτικά το έχουμε όλοι αλλά τι συμβαίνει όταν μια ανθρώπινη σχέση παρεκκλίνει από το κοινωνικά αποδεκτό στερεότυπο; Στην τωρινή παράσταση επιλέξαμε να θίξουμε τις πεποιθήσεις, τις ρατσιστικές διακρίσεις και τις συντηρητικές ιδέες που μπορεί να φέρει μια κοινωνία και ο καθένας μας ξεχωριστά όσον άφορα τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο φυλετικός ρατσισμός, η ομοφοβία και η βία που φθείρουν και παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, και το δικαίωμα του καθένα μας στην αγάπη και τον έρωτα. Στην εποχή μας τα εγκλήματα βίας και οι διακρίσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και να υποστηρίζονται από κοινωνικές ομάδες. Η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση γύρω από τέτοια κοινωνικά ζητήματα είναι καίρια. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια παράσταση που θίγει αυτά τα θέματα ώστε να αντιληφθεί και να επανεξετάσει και την δική του θέση απέναντί τους. «Άνοιξε τα μάτια σου, λύσε τη σιωπή σου», αυτό είναι το μότο του τούνελ και αυτό ακριβώς καλεί και η παράσταση τον θεατή, να κάνει, μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις που παρουσιάζονται
Pragmatikotita: Πέρα από την αγάπη, μέσα από ποια πράγματα ή/και καταστάσεις θα λέγατε ότι μπορεί να εξελιχθεί ο άνθρωπος;
ΤΖΙΝΑ ΚΡΙΤΗ: Πέρα από την αγάπη, βασικό είναι η παιδεία και η κριτική σκέψη
ΣΤΑΥΡΙΑΝΝΑ ΓΟΥΣΗ: Μπορεί να εξελιχθεί μέσα από την κοινωνικοποίηση, από το πόσο καλές ή κακές είναι οι οικογενειακές, οι φιλικές ή και οι επαγγελματικές του εμπειρίες
ΤΟΝΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Μπορεί να εξελιχθεί μέσα από τον πόνο. Ακόμα και όταν πονάς, μπορείς να επιλέξεις να παραμείνεις άνθρωπος. Καλώς ή κακώς ωριμάζεις μέσα από τέτοιες καταστάσεις, μαθαίνεις, δημιουργείς. Ο πόνος δεν είναι εκεί για να σε μουδιάσει, είναι εκεί για να σε πεισμώσει ώστε την επόμενη φορά να αγαπήσεις πιο πολύ, να δώσεις πιο πολλά, να μην αφήσεις τον εγωισμό ή την ηττοπάθεια σου να σε εμποδίσουν να παραμείνεις άνθρωπος
Pragmatikotita: Πώς θα χαρακτηρίζατε την πρώτη απόπειρά σας στη συγγραφή κειμένου για το Tunnel of Oppression και ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΣΥΝΑΚΗΣ: Δεν ήταν εύκολη αλλά εμένα μου άρεσε γιατί δούλεψα με έναν αγαπημένο μου άνθρωπο, τον Δημήτρη και είδα το πώς σκέφτεται ένας άνθρωπος με τόσες πολλές ιδέες! Δεν ήταν όμως και δύσκολη γιατί με τον Δημήτρη έχουμε πολύ καλή χημεία και αυτό βγήκε πάνω στο σενάριο μιας και δεν είχαμε πολλές διαφωνίες. Οι μόνες δυσκολίες ήταν στην επιλογή των κατάλληλων κειμένων που θα παρουσιαστούν και αφορούν την αγάπη, στην διανομή των ρόλων και τέλος στην αγάπη. Όσο εύκολο και αν νομίζει κάποιος ότι είναι να γράψει για την αγάπη κάνει λάθος γιατί η αγάπη είναι δύσκολη
 |
 |
 |
 |
