«Η αγάπη μπορεί να σε μεταφέρει οπουδήποτε»

Όταν τον ρωτάς πώς θα σύστηνε τον εαυτό του, απαντάει «ένα παιδί του Θεού», ως κάποιος που δεν διαφέρει από σένα κι από μένα. Η φωτογραφία του ωστόσο ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Έχοντας κερδίσει αρκετές διακρίσεις για το ντοκιμαντέρ του "Field Niggas" αλλά και για την συμμετοχή του ως κινηματογραφιστής στο "Lemonade" της Beyoncé, ο Khalik Allah φωτογραφίζει με έναν τρόπο που σου δίνει λίγη από την ενσυναίσθηση του, γι’ αυτό το λόγο άλλωστε το έργο του έχει χαρακτηριστεί ως "όπερα του δρόμου". 

Στο project "25th & Lexington" ο Khalik αποτυπώνει το πώς πραγματικά είναι να είσαι άστεγος και ναρκομανής σε μια από τις πλέον κακόφημες συνοικίες του Harlem, διαβόητη στην Αμερική για τα ποσοστά εγκληματικότητας. Πορτραίτα με ωμό ρεαλισμό που σε στοιχειώνουν, σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το ποιος είναι ο άνθρωπος που σε κοιτάει, ποια ήταν η ζωή του και ποια θα είναι η εξέλιξη. Κάποιες φορές σε γεννούν αυτό την αίσθηση πως κάποιον σου θυμίζουν, ίσως κάποιον που προσπέρασες σήμερα το πρωί στο δρόμο για τη δουλειά.

Στην συνέντευξη που ακολουθεί, ο 32χρονος φωτογράφος δεν αποκαλύπτει πολλές "προσωπικές" πληροφορίες για τον ίδιο, εκτός από μια πολύ cool ιστορία με τους Wu-Tang.  Φαίνεται άλλωστε πως εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι "η μεγαλύτερη εικόνα" και τον ρόλο που έχει σε αυτήν.

Khalik, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζουμε για σένα;

Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να ξέρετε για μένα είναι πως είμαι ακριβώς όπως κι εσείς. Είμαι παιδί του Θεού. Ο Θεός είναι ό,τι πιο σημαντικό για μένα. Εκείνος είναι η ταυτότητά μου.

Η πρώτη σoυ επαφή με την φωτογραφία ξεκίνησε όταν δανείστηκες μια κάμερα και φωτογραφήσες τους Wu-Tang σε μια από τις συναυλίες τους. Πώς συνέβη;

Ακριβώς. Ο GZA θα ερχόταν στο Long Ιsland και ήθελε να δει τι κάνω. Αρχικά ρώτησα τον αδερφό μου αν μπορώ να δανειστώ την φωτογραφική του αλλά η απάντηση ήταν αρνητική και έτσι κατέληξα να πάρω μαζί μου (backstage και στην σκηνή) την Canon AE1 του πατέρα μου.  Αυτή η κάμερα ήταν που με ώθησε στη φωτογραφία. Αυτή την ιστορία μάλιστα διάλεξα για τον πρόλογο του βιβλίου μου «Souls Against the Concrete», που έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις UTPress. Φυσικά οι Wu είναι ο αγαπημένοι μου στο Hip-Hop, ειδικά ο Killarmy και ο Sunz of Man.

Γιατί νομίζεις ότι οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν  την οπτική σου και ενδιαφέρονται για την δουλειά σου; Τι θέλεις να πεις μέσω των φωτογραφιών σου;

Οι εικόνες μου προέρχονται από την καρδιά, όχι από το μάτι, ούτε από το νου. Είναι ειλικρινείς, σε αντίθεση με όλα τα ψεύτικα πράγματα που συμβαίνουν εκεί έξω. Είμαι αληθινός απέναντι στον εαυτό μου και αυτό γίνεται αισθητό σε όλη μου τη δουλειά. Περνάω πολύ χρόνο μόνος μου, σπουδάζω, βελτιώνομαι, οπότε πιστεύω πως οι ικανότητές μου είναι ο λόγος που οι άνθρωποι θέλουν να συνεργαστούν μαζί μου και να βλέπουν αυτά που κάνω.

Πώς σκέφτηκες την ιδέα για το "125th & Lexington" project; Ήταν έκπληξη  να βλέπεις από πρώτο χέρι ότι οι άστεγοι και οι τοξικομανείς αντιμετωπίστηκαν εκεί ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Πώς είναι τα πράγματα σήμερα, στην πολιτικά ιδιαίτερη εποχή του Donald Trump;

Μπα, δεν ήταν ποτέ έκπληξη για εμένα. Ξεκίνησα να βγάζω φωτογραφίες στην 125th Λεωφόρο γιατί εκεί ένοιωθα σαν να βρισκόμουν στο σπίτι μου. Μου αρέσει να βρίσκομαι κοντά στους λιγότερο προνομιούχους. Είμαι κάτι παραπάνω από φωτογράφος ή καλλιτέχνης. Έχω ένα καθήκον στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που μοιάζει με εκείνο του Χριστού. Βαπτίζω τους ανθρώπους με φως. Η φωτογραφία είναι απλά μια δικαιολογία. Η οπτική που βλέπω και φωτογραφίζω είναι εναέρια (τα μακρινά αντικείμενα φαίνονται θολά ή ελαφρώς θολά). Όλο αυτό το concept έχει ιδαίτερη σημασία για εμένα και σχετίζεται με την σωτηρία. Την επούλωση του νου. Τόσο του δικού μου, όσο και των άλλων. Και με το να παίρνεις καλύτερες αποφάσεις.

Πόσο εύκολο ήταν να σου ανοιχτούν και να σε αφήσουν να τους τραβήξεις με τον φακό σου;

Τίποτα δεν είναι εύκολο από μόνο του. Είχα τον Θεό μαζί μου. Ποτέ δεν πήγα εκεί χωρίς να προσευχηθώ. Ήμουν πάντα σαφής για την πρόθεσή μου: να δείξω αγάπη και να βγάλω φωτογραφίες! Όταν έφτιαχνα την ταινία ο κόσμος με ήξερε ήδη. Δεν υπήρχε πίεση, όλα ήταν όπως συνήθως. Πήρα αυτή την ταινία και πήγα στη Γαλλία, τη Δανία, την Ιταλία... τρελά μέρη. Τώρα γύρισα στην 125η και τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Τι έμαθες από την όλη εμπειρία; Που ήλπιζες ότι θα σε οδηγήσει το εν λόγω project;

Έμαθα ότι η δύναμη της απόφασης είναι δική μου. Θα πάω όσο μακριά θέλω, όσο εγώ αποφασίζω. Δεν υπάρχει κανένα όριο στο μυαλό. Η αρνητικότητα σε περιορίζει ενώ η αγάπη μπορεί να σε μεταφέρει οπουδήποτε. Μην κάνεις σχέδια. Επικεντρώσου στο σήμερα, φέρνοντας περισσότερο Φως στο δικό σου σήμερα. Να είσαι παρών. Το μέλλον είναι μια επέκταση του τώρα, οπότε κάνε το καλύτερό σου τώρα.  Είναι σημαντικό να είσαι ήρεμος και να λες ευχαριστώ.

Πρόσφατα συμμετείχες ως κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης της δεύτερης ομάδας στο άλμπουμ της Beyoncé "Lemonade". Κάτι εντελώς διαφορετικό από την μέχρι τώρα δουλειά σου.

Δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτό πάρα πολύ. Δεν μου αρέσει η εμπορική δουλειά. Η διαφήμιση έχει καλά χρήματα, αλλά ψεύτικα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Να είμαι αληθινός.

Η σειρά φωτογραφιών "125th & Lexington" έγινε η βάση για το "Field Niggas", μια εξαιρετική ταινία-ντοκιμαντέρ που έχει αποσπάσει θερμές κριτικές από κοινό και κριτικούς. Μια μικρή ιδέα μπορείς να πάρεις εδώ https://www.youtube.com/watch?v=oR-k3gqrpTA

http://www.khalikallah.com/

https://www.facebook.com/Khalik.Allah

https://www.instagram.com/khalik_allah/