Nadia Shira Cohen
Η Nadia Shira Cohen ταξίδεψε στο Ελ Σαλβαδόρ, στη χώρα όπου απαγορεύεται η άμβλωση και οι κίνδυνοι της εγκυμοσύνης απειλούν πραγματικά τη ζωή
Γεννημένη στην Βοστώνη, η Nadia Shira Cohen, η οποία ζει πλέον μόνιμα στην Ιταλία, άρχισε να ασχολείται με την φωτογραφία όταν ήταν ακόμη παιδί και διαγνώστηκε με καρκίνο. «Άρχισα να φωτογραφίζω τη φυσική μου μεταμόρφωση και τα στάδια της αρρώστιας όπως την απώλεια των μαλλιών μου. Όλο αυτό με βοήθησε να αντιμετωπίσω τις αλλαγές και παράλληλα είχα κάτι να κάνω ενώ βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Μου έδωσε ένα σκοπό, ένα έργο» διηγείται η Nadia Shira Cohen για τα πρώτα της βήματα.
Στην πορεία, η Cohen ανακάλυψε ότι παρόλο που αρχικά χρησιμοποιούσε τον φωτογραφικό της φακό ως δικαιολογία για να εισέλθει σε άλλους κόσμους εξαιτίας της περιέργειας που είχε, αργότερα απέκτησε την ανάγκη να «εκθέσει» την πραγματικότητα των ανθρώπων που βιώνουν δύσκολες στιγμές και το γενικότερο κλίμα της αδικίας που αντιμετωπίζουν. «Αγαπώ την έρευνα και μου αρέσει να μαθαίνω για ένα θέμα που δεν είχα ιδέα πριν. Μου αρέσει να μπαίνω στον κόσμο άλλων ανθρώπων και με κάποιο τρόπο να μεταφέρω την ιστορία τους μέσα από τις εικόνες μου. Να δημιουργώ αυτή τη σύνδεση με απλούς ανθρώπους, βοηθώντας τους ή απλώς δανείζοντας ένα αυτί» εξηγεί με πάθος. Μιλώντας για τον χαρακτήρα της, η Nadia τονίζει ότι πέρα από την έμφυτη περιέργεια που την διεκατέχει, προσαρμόζεται εύκολα και είναι ιδιαίτερα ομιλητική.
«Είμαι μητέρα και φωτογράφος, δυο σημαντικές πτυχές της ύπαρξής μου που αποτέλεσαν και τους λόγους για να βρεθώ το 2016 στο Ελ Σαλβαδόρ, κατά τη διάρκεια της κρίσης του ιού Ζίκα στη Λατινική Αμερική, θέλοντας να αποτυπώσω την καθημερινότητα των γυναικών που θα επηρεάζονταν από τον ιό και είχαν ελάχιστο ή καθόλου έλεγχο όσον αφορά στα δικαιώματά τους στην αναπαραγωγή. Φτάνοντας εκεί, συνειδητοποίησα ότι ο Ζίκα ήταν το τελευταίο πράγμα που υπήρχε στο μυαλό των εγκύων. Αρκετές γυναίκες που ήταν θύματα βιασμού έπρεπε να συνεχίσουν την εγκυμοσύνη, άλλες είχαν εγκαταλειφθεί από τους συντρόφους τους και σε πολλές περιπτώσεις, παρά το γεγονός πως είχαν υποστεί αποβολές, κάποιες γυναίκες φυλακίστηκαν. Στο project της “Υο no di a Luz", για το οποίο απέσπασε το τιμητικό βραβείο "Women Photograph Getty Images" επικεντρώνεται στα γυναικεία αναπαραγωγικά δικαιώματα σε χώρες όπου οι μέλλουσες μητέρες θα μπορούσαν κάλλιστα να πρωταγωνιστούν σε ένα παράλληλο (και κάπως διαφορετικό) σύμπαν του handmaid's tale αφού από την στιγμή που μείνουν έγκυες δεν έχουν καμιά ελευθερία σχετικά με την κύηση τους.
Όπως αναφέρει η ίδια στην ιστοσελίδα της, υπάρχουν 66 χώρες που απαγορεύουν την άμβλωση σχεδόν υπό όλες τις συνθήκες, με εξαίρεση τα περιστατικά στα οποία κινδυνεύει η μητέρα. Σε πέντε χώρες από αυτές όμως, δεν γίνεται καμιά απόκλιση από τον κανόνα. Αυτή η δραματική κατάπνιξη των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων στο Ελ Σαλβαδόρ, τη Νικαράγουα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, τη Μάλτα και το Βατικανό δεν επιτρέπει την διαδικασία της έκτρωσης ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας, “μη βιώσιμου εμβρύου” ή όταν απειλείται η ζωή της εγκύου. Ειδικά στο Ελ Σαλβαδόρ, όσες γυναίκες παραβαίνουν τον νόμο είτε γεννούν νεκρά μωρά λόγω επιπλοκών είτε αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης τριών με πενήντα ετών.
«Οι άνθρωποι στο Ελ Σαλβαδόρ είναι γενικά δεκτικοί στο να φωτογραφηθούν όταν δεν κάνουν κάτι που θέλουν να κρύψουν. Οι γυναίκες κατάλαβαν πραγματικά τι ήθελα να κάνω και έτσι ανοίχτηκαν σε μένα για τις ζωές τους» εξιστορεί η Nadia και προσθέτει πως ήρθε αρκετά κοντά όχι μόνο με τις γυναίκες αλλά και με τις οικογένειές τους. Όταν την ρωτώ για το τι σκεφτόταν κάθε φορά που άκουγε μια τέτοια ιστορία, αποκαλύπτει πως μερικές ιστορίες φάνταζαν εξωπραγματικές και αισθανόταν θλίψη και θυμό. Με το χρηματικό έπαθλο –μεταξύ άλλων διακρίσεων– που κέρδισε για το εν λόγω project η Αμερικανίδα φωτογράφος θα συνεχίσει την ίδια θεματολογία και θα επισκεφθεί νέα μέρη όπως το Λάος ενώ θα ταξιδέψει και στο Μεξικό για ένα έργο περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος.
Αναμφισβήτητα, τα μελλοντικά της σχέδια έχουν ένα ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Άλλωστε, όπως έχει αναφέρει και η ίδια, συχνά η αδικία της δίνει κίνητρο να συνεχίσει.
