57.5359° N, 6.2263° W
Roadtrip στο σύμπλεγμα των Εβρίδων
Η νήσος Σκάι, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Σκωτίας, έχει συμπεριληφθεί αρκετές φορές στις λίστες με τους πιο ονειρικούς προορισμούς. Σχεδόν επτά ώρες με το αυτοκίνητο από το Εδιμβούργο, και βρίσκεσαι στην καρδιά όλων εκείνων των κέλτικων μύθων που έχεις ακουστά.
Καταρράκτες σχεδόν σε κάθε σημείο του νησιού, ίχνη από πατημασιές του μεγαλύτερου δεινοσαύρου - σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γεωλόγων - που έχει σεργιανίσει ποτέ στον πλανήτη αλλά και το χαριτωμένο τέρας του Λοχ Νες καλωσορίζουν τον επισκέπτη και τον προϊδεάζουν για μια διαφορετική ταξιδιωτική εμπειρία. Ο κακός καιρός είναι αναμενόμενος ωστόσο η αδιάκοπη βροχή προσδίδει μια μελαγχολική νότα στο ήδη άγριο τοπίο.
Οι αποστάσεις από το ένα φυσικό αξιοθέατο στο επόμενο είναι σχετικά μακρινές και χρειάζεται σωστό σχεδιασμό ειδικά αν ο χρόνος που έχεις είναι περιορισμένος. Με μια γρήγορη αναζήτηση στο Google, έχεις την δυνατότητα να δεις φωτογραφίες ή να διαβάσεις εμπειρίες άλλων ταξιδιωτών προϊδεάζοντάς σε για το τι σε περιμένει. Σε ένα roadtrip όμως, ίσως το πιο ωραίο κομμάτι είναι οι ώρες που περνάς στο αυτοκίνητο. Ακόμη και για τις πιο μικρές διαδρομές, τα ευτράπελα δεν λείπουν και είναι αυτά που σε κάνουν σοφότερο για το μέλλον ή, εναλλακτικά, έναν δυνατό παίκτη σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων.
Για παράδειγμα, σε περίπτωση που χαθείς ή ένας μανιακός δολοφόνος σε καταδιώξει στη μέση του δρόμου μπορείς απλά να χρησιμοποιήσεις τον κλασσικό κόκκινο τηλεφωνικό θάλαμο. Όχι μόνο για να τηλεφωνήσεις, αλλά να στείλεις γραπτό ή και ηλεκτρονικό μήνυμα. Αποδεικνύοντας και έμπρακτα πως η τεχνολογία καταρρίπτει τα περισσότερα σενάρια θρίλερ. Οι τρομακτικές στιγμές παρόλ' αυτά δεν έλειψαν όταν σταματήσαμε για fish and chips στο λιμάνι του Portree. Δεν ήταν κάποιο από τα τοπικά φανταστικά τέρατα (όπως η Nessie, την οποία δεν είδαμε ποτέ) αλλά οι γλάροι, το ίδιο μοχθηροί με εκείνους στην ταινία του Χίτσκοκ, έτοιμοι να αρπάξουν και να καταβροχθήσουν το φαγητό σου. Ο επίλογος γράφτηκε με οχτώ ώρες συνεχόμενης deep house που φάνηκαν ατελείωτες.
Φωτογραφίες: Λεωνίδας Αρουτουνιάν