Ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν ένας φωτορεπόρτερ «φτιαγμένος για αυτά»

Εκείνο που καθορίζει το φωτορεπορτάζ δεν είναι η δράση που εκτυλίσσεται αλλά η ετοιμότητα του φωτορεπόρτερ που έχει στη διάθεση του κλάσματα δευτερολέπτου για να μεταφέρει με ακρίβεια το στιγμιότυπο.

Αυτό το στιγμιότυπο, αυτή η εικόνα, θα αφηγείται την εκάστοτε ιστορία στο πέρασμα του χρόνου. Ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης, επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters στην Ελλάδα, το γνώριζε καλά αυτό. Τόσο στον ξένο τύπο όσο και στον εγχώριο, συνάδελφοι του έκαναν λόγο για έναν πραγματικά αφοσιωμένο επαγγελματία κάτι που μαρτυρά και η διαδρομή του. Πότε στη Τσετσενία και το Ιράκ και άλλοτε στη Λέσβο, ο ίδιος ήταν πάντα παρών στις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ανθρωπότητας, έτοιμος να αφυπνήσει τον κόσμο με τις φωτογραφίες του.

Σε αυτά τα τριάντα χρόνια καριέρας, ο Γιάννης Μπεχράκης ταξίδεψε σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη, παρατηρώνοντας από την πρώτη γραμμή την απόγνωση που μπορεί να επιφέρει ο άνθρωπος προς τον συνάνθρωπό του αλλά και τις πληγές που μπορεί να αφήσει πίσω της μια φυσική καταστροφή. Είτε καλύπτοντας τον απόηχο ενός φονικού -για 75.000 άτομα- σεισμού (Κασμίρ, 2005) είτε τις απώλειες από την Αιγυπτιακή Επανάσταση του 2011, η αποστολή του παρέμενε πάντα η ίδια: «Nα εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: δεν γνώριζα». Και τα κατάφερε.

Το 2000 το όχημα στο οποίο επέβαινε μαζί με άλλα μέλη του Reuters στη Σιέρα Λεόνε έπεσε σε ενέδρα που σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο είχαν στήσει οι αντάρτες. Ως αποτέλεσμα, ο ρεπόρτερ και πολύ καλός του φίλος Κέρτ Σκορκ σκοτώθηκε ενώ εκείνος ξέφυγε στη ζούγκλα για να γλιτώσει.

Στην ομιλία που έδωσε στο ΤΕDx Athens, εξιστορεί τα όσα βίωσε και την εσωτερική του πάλη εκείνες τις εφιαλτικές ώρες. Ωστόσο, παρά το συναισθηματικό φορτίο όχι μόνο της συγκεκριμένης εμπειρίας αλλά και κάθε φοράς που αντίκριζε την καταστροφή τελικά «νίκησε» ο Γιάννης που του έλεγε «εσύ ρε φίλε, είσαι φτιαγμένος για αυτά».