Όσα ξέρει ο λαγός...

Όχι εκείνος του Αισώπου, αλλά ο Θεσσαλονικιός σκιτσογράφος "The rabbit knows" που κάνει σκίτσα για το γαμώτο της υπόθεσης, μίλησε στο Pragmatikotita.gr.

Έχεις δηλώσει πως η τέχνη αποτελεί προσωπική υπόθεση για εσένα. Πώς προέκυψε λοιπόν η σκιτσογραφία; Ποια ήταν τα ερεθίσματα σου;

Η ενασχόληση με τη σκιτσογραφία προέκυψε γιατί από μικρός μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω. Από μικρός μου έβγαζε μια ιδιαίτερη γοητεία η διαδικασία αυτή και με ηρεμούσε. Στο σχολείο είχα απομακρυνθεί από το σκίτσο και η αλήθεια είναι ότι σε μεγάλο βαθμό μεγαλώνοντας κατηγορώ γι' αυτό τον τρόπο εκπαίδευσης στην Ελλάδα, την τυποποίησή του και την ελάχιστη ευαισθησία στις κλίσεις των παιδιών. Ως φοιτητής ένιωσα ότι είχα ευτυχώς χρόνο και χώρο για να βρω ξανά τον εαυτό μου και άρχισα να ζωγραφίζω ξανά, για δική μου ικανοποίηση και με τυχαίες τεχνικές. Κάρβουνο, ραπιδογράφοι, μολύβια, photoshop, διάφορα στυλ και υλικά. Σιγά σιγά το ενδιαφέρον αυτό συστηματοποιήθηκε και έγινε πλέον, ευτυχώς, σταθερό κομμάτι της ζωής μου. Τα ερεθίσματά μου διαφέρουν ανά περίοδο αλλά ίσως κάτι που παραμένει είναι η θέληση για έκφραση, ελευθερία και διακωμώδηση της καθημερινότητας.

Στο βιογραφικό σου σημείωμα διαβάζουμε πως σχεδιάζεις ενώ ακούς περίεργη μουσική. Θα ήθελες να αποκαλύψεις το είδος ή τους καλλιτέχνες;

Kατά καιρούς διαφέρουν αλλά μπορώ να πω κάποια που κάπως με έχουν στιγματίσει. Pink Floyd, Rotting Christ, Harvey, Dodheimsgard, Τρύπες, Χατζιδάκης, Fever Ray, The Knife, Florence and the Machine – Ceremonials και πολλά, πολλά άλλα. Γενικά είμαι πολύ χαρούμενος που όταν ήμουν έφηβος πρόλαβα τις Τρύπες να παίζουν στον Μύλο στη Θεσσαλονίκη την εποχή του «Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι». Η εμπειρία ήταν μεταφυσική. Παίζαν κάτι τρίωρα και ο κόσμος κουραζόταν πριν από τη μπάντα η οποία απλά δε σταματούσε. Αυτές οι συναυλίες σε εκείνη την ηλικία ήταν το rock για μένα και μπήκαν απευθείας στην καρδιά μου.

Γιατί επέλεξες την ανωνυμία και από πού εμπνεύστηκες το ψευδώνυμο σου;

Δεν είναι ακριβώς ανωνυμία αλλά ας πούμε ψευδωνυμία. Και είναι κυρίως όσον αφορά στο διαδίκτυο γιατί κατά τα άλλα γνωρίζω κόσμο, εμφανίζομαι, κάνω εκθέσεις, συνεντεύξεις κλπ. Ο βασικός λόγος είναι ότι πάντα μου άρεσε η παράδοση των σκιτσογράφων με τα ψευδώνυμα, ότι μέσα σε όλο τον μινιμαλισμό του σκίτσου το οποίο διαρκώς αφαιρεί τα περιττά, υπό μια έννοια χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο, ο σκιτσογράφος βγάζει και τον εαυτό του από τη μέση ώστε ούτε το ποιος είναι να μην ενοχλεί το μήνυμα του σκίτσου. Μου αρέσει αυτή η ιδέα και μου προσφέρει έτσι μια ιδιαίτερη μαγεία.

Τα σκίτσα σου με τα χαρακτηριστικά πλέον ανθρωπάκια, το καθαρό λευκό φόντο και τις "αναρχικές" ατάκες είναι γνώριμα στο κοινό. Και για όσους θέλουν να τα δουν, μπορούν να τα βρουν τόσο σε σημεία πώλησης εναλλακτικών σουβενίρ όσο και στο Λοκάλι. Ξεκινώντας το πρότζεκτ "Αναρχία" ποιες ήταν οι προσδοκίες σου;

Έχω μια βασική συνεργασία με το it’s all, oh so souvenir to me! και συνεργασίες με αρκετά μαγαζιά στην Ελλάδα (Αθήνα, Μήλο, Χανιά, Ηράκλειο). Υπάρχει στόχος να έχουμε και κάποιες συνεργασίες με εξωτερικό, κατά πάσα πιθανότητα με Ολλανδία. Στο Λοκάλι είχα την πολύ ωραία πρόταση να κάνω μια ολοκληρωμένη δουλειά με πολλά σκίτσα. Το επιπλέον ιδιαίτερο στοιχείο ήταν οι τοιχογραφίες. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η διαδικασία και η εφαρμογή του σκίτσου σε μεγάλες επιφάνειες. Δεν είχα και ούτε έχω κάποια προσδοκία από το project Αναρχία. Έχω την επιθυμία να κάνει αυτούς που το βλέπουν να γελάνε και να αναρωτιούνται κάπως παραπάνω για σκέψεις, ιδέες και κομμάτια της κουλτούρας μας τα οποία θεωρούμε δεδομένα.

Υπάρχει κάποιο σχέδιο ή σειρά που έχει ιδιαίτερη σημασία για εσένα; Και αν ναι, γιατί;

To τελευταίο διάστημα θα έλεγα η «Αναρχία στη Εθνική περηφάνεια». Αυτή την εποχή στην Ελλάδα γίνεται μια προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου εθνικού αφηγήματος βασισμένο στην περηφάνεια, τον πατριωτισμό κλπ. Βρίσκω γελοία και υποκριτική όλη αυτή τη διαδικασία και θεωρώ πως ταΐζει τις πιο κακές, σκοτεινές και γεμάτες μίσος πλευρές της ελληνικής κοινωνίας. Αντίθετα αναρωτιέμαι πολύ τι είδους πολίτες θα δημιουργούσε μια παιδεία η οποία θα δίδασκε συστηματικά και χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας και τα λάθη και τις ντροπιαστικές στιγμές της ιστορίας.

Έχεις δυο ατομικές εκθέσεις. Έχεις σκεφτεί με ποιο θέμα θα ήθελες να ασχοληθείς στη συνέχεια;

Συνήθως το θέμα έρχεται ανάποδα, κοιτάζοντας προς τα πίσω. Είναι λίγο ανάποδος δηλαδή ο τρόπος δημιουργίας μου. Δεν προαποφασίζω με τι θέμα θα ασχοληθώ το επόμενο διάστημα. Σχεδιάζω συστηματικά, ό,τι μου βγαίνει, και μετά κοιτάω προς τα πίσω και ομαδοποιώ τα σκίτσα ανάλογα με τα κοινά τους στοιχεία που προκύπτουν αλλά δεν είναι προαποφασισμένα. Έτσι μου αρέσει γενικά. Και με αυτό τον τρόπο διατηρώ και τον αυθορμητισμό αλλά και κάποιου είδους οργάνωση.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Είναι στα σκαριά 2 νέες εκθέσεις, μια με θέμα την Αρχαία Ελλάδα και άλλη μια με πιο ας πούμε… πνευματισμό, και αρκετά νέα προϊόντα με σκίτσα. Επίσης κάποιες νέες τοιχογραφίες.

https://therabbitknows.com

https://www.facebook.com/Rabbitdesign.gr

https://www.instagram.com/rabbit_knows/