Δημήτρης Πλαβούκος
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τη χρονιά που ο Οδυσσέας Ελύτης πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας και η Μητέρα Τερέζα το Νόμπελ Ειρήνης. Τη χρονιά που πέθαναν οι Josef Mengele, Mary Pickford και John Wayne και γεννήθηκαν οι Adam Levine, Claire Danes, Kate Hudson, James McAvoy, Lance Bass, Rosario Dawson, Evangeline Lilly, Brandon Routh, John Krasinski, Lamar Odom, Adam Brody και Flo Rida. Τη χρονιά που βγήκαν στις αίθουσες οι ταινίες Alien, Kramer VS Kramer, Apocalypse Now, και Manhattan. Μεγάλωσε στον Κορυδαλλό αλλά τον κέρδισαν τα νότια προάστια. Μικρός, όταν τον ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, εκείνος απαντούσε «Αμερικάνος».
Το 1985 είδε για πρώτη φορά, σε ένα θερινό κινηματογράφο στο Δερβένι, την ταινία “E.T. The Extra Terrestrial”. Ρώτησε τη μητέρα του τι πρέπει να κάνει για να πετάξει και εκείνος μπροστά από το φεγγάρι μια μέρα και εκείνη του απάντησε «να γίνεις ηθοποιός». Ο Steven Spielberg είχε μόλις γίνει ο λόγος για να προσληφθεί ο Δημήτρης από τον ιό της ηθοποιίας.
Το 1999 αφήνει πίσω του την Ελλάδα για τη Νέα Υόρκη ώστε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Σπουδάζει Ψυχολογία – η δεύτερη αγάπη του μετά την ηθοποιία. Στο δεύτερο έτος σπουδών κάνει στροφή προς το θέατρο. Τέσσερα χρόνια μετά τελειώνει τις σπουδές του. Ζει μερικά χρόνια στη Νέα Υόρκη μέχρι που αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα στα τέλη του 2005.
Η Ελλάδα δεν μπορούσε να τον κρατήσει και ξαναφεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Με την πτυχιακή του να εκκρεμεί επιστρέφει για να υπηρετήσει τη «μαμά πατρίδα».
Με το τέλος της θητείας άρχισε η πραγματικότητα της Ελλάδας.
Η «κρίση» εμπόδισε την εργασία του αλλά δεν τον μετέτρεψε σε άεργο. Συνεχίζει να μεταφέρει ό,τι ιδέα και σενάριο «κατεβάζει» το κεφάλι του σε μια κόλλα χαρτί, ενώ παράλληλα εκφράζει ότι τον «πνίγει» επάνω σε ένα καμβά. Παρατηρεί, σχολιάζει ενώ το βλέμμα του παραμένει καρφωμένο 4,700 μίλια μακριά, πέρα από τον Ατλαντικό.
Έχει χαρακτηριστεί, «Καταλανός μέσω Νέας Υόρκης που έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα», και έχει «κατηγορηθεί» ότι, «αντισταθμίζει το υποτιμημένο παίξιμό του επάνω στη σκηνή με το να υπερβάλει στο παίξιμο του στην πραγματικότητα» και ότι «φοράει την καρδιά του στο μανίκι του».
Εκείνος προσπαθεί να μείνει πιστός στο αγαπημένο του quote από τον Federico Garcia Lorca, “Lo que más me importa es vivir”.
