Πολύ κακό για το τίποτα
Λήξη συναγερμού. Οι επιταγμένοι καθηγητές είναι στο πόστο τους, οι μαθητές εξετάζονται κανονικά και η κοινωνία ξεφυσά με ανακούφιση που άλλη μια ευκαιρία να βγάλουμε στρατιές ανέργων δεν θα πάει χαμένη.
Οι πανελλήνιες εξετάσεις και η παραφιλολογία που τις συνοδεύει πρέπει να είναι από τις περιόδους που στοίχειωσαν για τα καλά τα νιάτα όσων πέρασαν από αυτήν την διαδικασία. Χρόνια πριν. Όταν ακόμα οι εξετάσεις και, κυρίως, το να μπεις στο πανεπιστήμιο είχαν κάποια αξία. Κάποια, ας πούμε, αίγλη. Σήμερα, η προπαγάνδα εξακολουθεί να δουλεύει στο φούλ, χωρίς την παραμικρή πρωτοτυπία. Η «αγωνία των υποψηφίων», η «σημαντικότερη στιγμή στην ζωή των νέων» και «το μέλλον που κρίνεται» είναι μακράν οι πιο χιουμοριστικές ατάκες που ακούγονται πανταχόθεν. Για ποια αγωνία μιλάμε, όμως; Και για ποια σημαντικότητα;
Πρώτον, με την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής από τις «δέσμες» στις «κατευθύνσεις» μπορεί να περάσει κι ο χειρότερος μαθητής. Να θυμίσω ότι για τα περισσότερα ΤΕΙ δεν χρειάζεται καν να αγγίξεις την βάση; Να θυμίσω, επίσης, ότι όσοι δώσαμε πανελλήνιες με τις δέσμες ξέραμε ότι αν έγραφες γενικό βαθμό δεκαέξι ήσουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Τώρα περνάς και με λευκή κόλλα που λένε...
Δεύτερον, βλέποντας κανείς τους ίδιους τους μαθητές έχει την αίσθηση ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι για αυτούς κάτι σαν κάτεργο. Κάποιοι δίνουν εξετάσεις γιατί «όλοι δίνουν» και οι περισσότεροι γιατί «έτσι θέλουν οι γονείς τους». Οι, δε, γονείς παίρνουν τόσο σοβαρά τον θεσμό κι αντιδρούν λες και θα πάνε να γράψουν οι ίδιοι. Καταλαβαίνουν, βέβαια, ότι σε μια κοινωνία είναι χρήσιμος ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο τεχνίτης αλλά το δικό τους παιδί πρέπει να γίνει οπωσδήποτε γιατρός ή δικηγόρος...
Κι έπειτα, τι; Ένα άχρηστο χαρτί. Ένα πτυχίο που η μόνη του χρησιμότητα είναι να στολίζει κορνιζαρισμένο κάποιον τοίχο στο σαλόνι. Έτσι, για να σου θυμίζει πόσο προσπάθησες για κάτι που δεν έχει πια το παραμικρό αντίκρισμα. Για να θυμάσαι σε ποια ιδρύματα και σε ποια άσυλα σπατάλησες κάμποσα χρόνια από την ζωή σου. Για να θυμάσαι πόσο καμάρωναν οι γονείς σου που θα γινόσουν χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία. Και για να συνειδητοποιήσεις ότι τα περιβόητα «εφόδια στην ζωή» είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό από ένα κομμάτι χαρτί.
