Στην ελλάς του 2012

Το 1992 η Άννα Βίσση, σε στίχους και μουσική Νίκου Καρβέλα, τραγουδάει «Ελλάδα φτάνει πια να τρως εσύ η ίδια τα παιδιά σου» και «Με διώχνεις μακριά σου, μη με διώχνεις μακριά σου».

Το 1995 ο Αντώνης Βαρδής, στο τραγούδι «Στην Ελλάς του 2000» συνεργάζεται με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα και τραγουδούν, «Νεοέλληνες με γεια σας, τα καινούργια σας τα στέκια χάρισμά σας / Στην Ελλάς του 2000 γίναν όλοι βασιλιάδες, λαϊκοί τραγουδιστάδες / Πες μου τι θα κάνεις τώρα έτσι που σε καταντήσαν πατρίδα σερβιτόρα / Στα σκυλάδικα χορεύεις μες στη νύχτα ταξιδεύεις ταυτότητα γυρεύεις».

Το 1996 ο Θάνος Μικρούτσικος συνεργάζεται με τον Δημήτρη Μητροπάνο και ο δεύτερος μας τραγουδάει «Ελλάδα, Βέμπο μου και Marilyn Monroe, Ελλάδα, Ελύτη μου και Edgar Allan Poe, Ελλάδα, μάγισσα, παρθένα και τροτέζα μου, Ελλάδα, Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου / Μια φορά μού γεννούσες ένα πάθος παράφορο, τώρα παίζεις παιχνίδι που μ’ αφήνει αδιάφορο  / Δεν κερδίζω, δεν χάνω, σ' αγαπώ και σ' αρνιέμαι κι από ένα κλαράκι του γκρεμού σου κρατιέμαι». Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Κάποιοι έβλεπαν 20 χρόνια πριν πού θα οδηγηθεί η κατάσταση. Έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Κάποια πράγματα απλώς χειροτερεύουν. Κάποιος είπε ότι, «η Αθήνα μοιάζει με μια όμορφη γυναίκα που από το κλάμα τής έχει τρέξει το μακιγιάζ και έχει μουτζουρωθεί». Δυστυχώς η μουτζούρα δε λέει να φύγει.